Dan u Beogradu Događaji u Beogradu
Knez Mihailova ulica je nezaobilazna destinacija gostima Beograda, više nego stanovnicima prestonice kojima ta centralna gradska ulica uglavnom služi za šoping i „promociju“. Svako ko je makar jednom posetio Beograd prošetao je Knez Mihailovom ulicom, pešačkom zonom i trgovačkim centrom srpske prestonice.
Smatra se da je još u vreme Rimljana ovde bio centar naselja Singidunum, a u vreme Turaka na ovom području krivudale su ulice sa baštama, česmama i džamijama. Posle izrade regulacionog plana Beograda, koji je 1867. sačinio prvi srpski urbanista Emilijan Josimović, ulica je brzo izgrađena i dobila svoju fizionomiju i sadržaj. Najuticajnije i najbogatije beogradske porodice sagradile su kuće u ulici koja je 1870. godine dobila ime po knezu Mihailu Obrenoviću (1823-1868).
Upravo zbog niza reprezentativnih zgrada i kuća nastalih krajem sedamdesetih godina 20. veka, Knez Mihailova ulica je zakonom zaštićena.
Prođete li tuda videćete hotel „Srpska kruna“, kuću Marka Stojanovića (danas Galerija Akademije), kuću Hristine Kumanudi (jedno vreme je tu bila smeštena Francusko-srpska banka, zatim belgijski i engleski konzulat), Kristinu mehanu (do izgradnje Gradske skupštine tu su se održavale skupštinske sednice), zgradu Srpske akademije nauka i umetnosti, zadužbinu Nikole Spasića, restoran „Grčka kraljica“, hotel „Rusija“… Neke su sačuvane u punom sjaju, dok je, moramo da primetimo, spoljašnjost „Grčke kraljice“, zgrade sagrađene još 1835, ruglo.
U tih 790 metara Knez Mihailove pomešani su romantizam, neorenesansa, secesionizam, akademizam… Ali, nisu samo stilovi gradnje ono što čuvenu beogradsku ulicu čini tako zanimljivom. Tu svako pokušava da „progura“ svoju ideju, misao, robu… Tuda se šetaju devojke obučene po poslednjoj modi, kao i one koje bi želele to da budu, ali i pankeri i hipsteri. Tu istovremeno možete videti deku u narodnoj nošnji i mladog japija u odelu sa tablet računarom u ruci.
Na jednoj strani prodaju se kokice, na drugoj pečeni kukuruz. Levo umetničke slike, desno piratski diskovi. Ispred fensi butika sa originalnim italijanskim cipelama stoji kartonska tezga sa kopijama poznatih brendova naočara za sunce, kineski ukrasi za kosu i ručno rađen nakit.
Na početku ulice, nedaleko od Palate Albanija na štandu sa suvenirima možete čuti domaće i strane muzičke hitove. Krenete li dalje smenjivaće se zvukovi koje proizvode frulica, perkusije, gitara, harmonika, violina…
Do pre neki dan mogli ste da vidite brata i sestru kako svirajući zarađuju za džeparac tokom raspusta, ili Italijanku koja sedi pored česme i svira gitaru, dok stopalom udara daire o asfalt. Tamo su, svojevremeno, prvi put javno zasvirali i Pilerovi.
Knez Mihailova je mesto gde se zaljubljeni parovi često šetaju, a tajni ljubavnici tu ulicu zaobilaze u širokom luku. Novinari gotovo uvek tu prave ankete, a političke stranke i razna udruženja, sakupljaju potpise za peticije. I kao što neki nakon tih peticija završe svoje karijere, drugi ih započinju. Ako ne karijere, onda svakako obilazak Beograda.
A Beograđani? Njih, šetajući Knezom, prati pitanje – da li je ta „štrafta“ autentična slika njihovog grada. (Mondo; A. Petrovski)
