Od 14. januara (od 13.00) do 24. februara 2022, tri nove izložbe biće otvorene u Kulturnom centru Beograda, a ulaz će biti besplatan.
Galerija Arget: Milica Mrvić – Za uspomenu i dugo sećanje
- KCB, Galerija Artget (Trg republike 5/I)
- 14. januar (13.00) – 24. februar 2022.
Prva izložba u 2022. godini pripada 20. jubilarnoj sezoni fotografske Galerije Artget, u kojoj umetnički direktori i direktorke Galerije u prethodnoj deceniji po jednom selektovanom izložbom re-mapiraju domaću scenu. Ivan Manojlović, umetnički direktor u 2018. godini, ovom prilikom predstavlja Milicu Mrvić sa serijom „režiranih“ fotografija „Za uspomenu i dugo sećanje“.
Fotogafije Milice Mrvić pripadaju takozvanoj „staged“ fotografiji, ili kako je najčešće prevodimo kao „režirana“ fotografija. Pažljivo i do detalja izrađena koreografija, precizno izvedeni performativni elementi stvaraju jedinstvenu artificijalnost i izvesnu dozu fantazije koja nas pre stimuliše na preispitivanje nego na čitanje.
Fotografski portreti su duboko ukorenjeni u evropskoj fotografskoj istoriji od njenih samih početaka, pa je to slučaj i sa domaćim fotografskim nasleđem: Milica Mrvić preispituje ovu praksu kroz drugačiji proces.
Naručeni grupni portreti Milice Mrvić nastaju kroz proces saradnje sa portretisanima. Pružaju nam neposredan uvid u nade, želje, a možda i strahove naručioca. Rezultat je zajedničko kolaborativno fotografsko delo tokom kojeg je proces rada jednako bitan koliko i finalna materijalizacija ove saradnje.
Portretisane osobe najčešće zatičemo u „zamrznutim“ scenama, „uznemiravamo“ ih u njihovoj igri ili izmaštanom događaju…
Zbog svoje kompleksnosti i načina na koji su konstruisani, portreti Milice Mrvić su bogati dokumenti savremenog načina života i potrebe da sebe i ljude koji nas okružuju izmestimo u drugačije okruženje koje nas intelektualno stimuliše ili sadrži simbole i vrednosti koje delimo, potvrđujući činjenicu da identiteti i njihove slike mogu biti kulturološki određeni na kompleksan, dubok i misteriozan način. Proizvesti misteriju u današnjem hiperrealnom svetu je možda jedna od najznačajnijih veština. (Ivan Manojlović, kustos)
Likovna galerija: Kritičari su izabrali – Apstraktni pejzaž 2.0
- KCB, Likovna galerija (Knez Mihailova 6)
- 14. januar (13.00) – 24. februar 2022.
- Kustoskinja: Ana Ereš
- Umetnici: Dušica Dražić, Siniša Ilić i Bojan Đorđev, Ivana Kličković, Žolt Kovač, Nikola Marković, Goran Micevski, Vladimir Nikolić, Ivan Petrović, Ivan Šuletić.
U ciklusu Kritičari su izabrali, tradicionalnoj izložbi koja se kao recepcija kritičara savremene vizuelne umetnosti u Likovnoj galeriji kontinuirano organizuje od 1967, Ana Ereš, istoričarka umetnosti i dobitnica Nagrade Lazar Trifunović za 2017, priredila je aktuelnu izložbu za 2022.
„… Izložba Apstraktni pejzaž 2.0, koja se održava u okviru programa Kritičari su izabrali, podstaknuta je slojevitom istorijom izlagačkog prostora u kome se održava i razvija se kao komentar na jednu tačku ove istorije – pomenutu izložbu Apstraktni pejzaž iz 1962. godine.
Isto kao što Čelebonović pojam preuzima iz francuske kritike modifikujući mu značenje, tako se i za potrebe ove izložbe pojam apstraktni pejzaž koristi ‘bez krutosti i statičnosti, kao kontekstualni povod za sučeljavanje pogleda savremenih praksi umetnica i umetnika na pejzaž’.
Izložba Apstraktni pejzaž 2.0 se ne ograničava na formalno apstraktni jezik slike, već okuplja stavove umetnica i umetnika koji sa različitih metodoloških, medijskih i semantičkih polazišta preispituju pejzaž kao žanr, motiv ili kontekstualni i jezički okvir svojih umetničkih ispitivanja…“
Galerija Podroom: Tereza Kos – Inanmate Beings Also Have Finite Lives
- KCB, Galerija Podroom (Trg republike 5/-1)
- 14. januar (13.00) – 24. februar 2022.
- Kustoskinja: Zorana Đaković Minniti
Tereza Kos sa velikom pažnjom i posvećenošću, a kroz stečeno interdisciplinarno obrazovanje i lično nomadsko iskustvo, koje joj je pružilo uvid u drugačije mentalne i fizičke geografije određenih teritorija, razvija umetničku praksu koja kroz različite medije istražuje i problematizuje prostore i odnose između individualnog i globalnog.
Kroz pokretne i nepokretne slike, zvuk i muziku, dijagrame i mape, inspirisane konkretnim događajima i ljudima, Tereza u svojim radovima govori o nekoj vrsti apsurdnog, hipnotičkog ponavljanja društveno-političkih koncepata i njihovom uticaju na meru ništavnosti svakodnevnog života pojedinca.
Kreirajući diskretnu kakofoniju u oku i uhu posmatrača, evidentirajući ništavilo, otvara prostor za kreiranje novih frekvencija života. Ništavilo nije večno i ono ne znači odsustvo, već beskonačnu otvorenost. (Z. Đaković Minniti)
(danubeogradu.rs)