Po istraživanjima ZAPROKUL-a rodna ravnopravnost u kulturi Srbije se unapređuje, ali je neophodno da žene budu još vidljivije i međusobno povezanije.
„Žene u javnim ustanovama kulture“ je najsveobuhvatnija, statistička studija Zavoda za proučavanje kulturnog razvitka, jedine institucije kulture koja se bavi trendovima i aktuelnim stanjem u kulturi.
Studija o položaju žena u kulturi pokazala je konstantu da su žene u kulturi dominantnije od muškaraca, i da je u njoj zaposleno čak 59% žena. Žene su u većoj meri i posetioci kulturnih dešavanja, pa tako 61% žena posećuje pozorišta naspram 39% muškaraca, dok su u muzejima brojke još veće: 63% žena prema 37% muškaraca.
Žene češće čitaju i češće posećuju biblioteke, a tipičan profil takve čitateljke je mlada, visokoobrazovana žena, stanovnica urbanog područja.
ZAPROKUL je po prvi put u Srbiji sproveo i istraživanje „Identiteti žene u savremenom vizuelnom stvaralaštvu“ na uzorku od 256 ispitanica, vizuelnih umetnica iz Srbije, Slovenije, Crne Gore, Hrvatske i Severne Makedonije, a ciljevi istraživanja su bili afirmacija i što veća vidljivost ženskog stvaralaštva.
Biće pokrenuto pitanje povezivanja ljudi putem društvenih mreža, ljubavi i emotivnih veza „na daljinu“, kako u pre-digitalnoj eri, tako i onih koje se održavaju putem modernih sredstava komunikacije. Koliko se ljubav promenila od pisma pisanih rukom do poruka na društvenim mrežama? Da li nas tehnološki razvoj povezuje ili razdvaja, kako doživljavamo veštačku inteligenciju i da li nam je ona u ljubavi konkurencija ili nadgradnja? Kroz ova, ali i brojna druga intrigantna pitanja tumačićemo emotivne odnose u savremenom svetu, kao i koje su posledice „digitanog“ po bliskost ili otuđenost ljudi.
Učestvuju:
– Marko Braković, psihoterapeut i pisac,
– Igor Ril, istoričar umetnosti, zamenik glavnog urednika Politikinog zabavnika,
– Ivan Điković, informatičar i pisac.
Rezultati održavaju našu realnost, pa tako nešto više od 40% vizuelnih umetnica smatra da su one danas i dalje nedovoljno vidljive. Premda su žene oduvek bile deo istorije umetnosti, one nisu bile prisutne jednakim intenzitetom i kontinuitetom kao muškarci. Čak 72,8% vizuelnih umetnica smatra da je za njihovu profesionalnu afirmaciju veoma važna aktivnija i bliskija saradnja sa kustosima i kustoskinjama, kao i drugim umetnicama na zajedničkim projektima.
Položaj vizuelnih umetnica – kao i žena u drugim umetnostima – više nikad ne treba da bude tabu tema, i sve institicije kulture treba da im pruže još intenzivniju javnu podršku da slobodno progovore o društvenim sterotipima, prevazilaženju predrasuda, jačanju rodnog identiteta i uopšte položaja žena u umetnosti savremene Srbije. (danubeogradu.rs)